4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
984
Okunma
Yanınca baharlar ölüm soluyorum
Ne zaman ad konsa
An bile ödenir olmuş
Dakikalar sonrası olup saat durmadan konuşmuş
Şimdi elimde yalnızlık korkusu
Ve bir garip soğukluk
Ayağım yanmış sanki
Bassam olmuyor yürürken sağlam durmuyor
Bilmiyorum
Belki de bu yaşam bana böyle yakışıyor
Her defasında söksem baharı dalından
Kış oluyorum
Kara düşüyor her şey
Kar iz gibi kalıyor günün sonunda
İçimden savruluyor kül kül varlık
Ne zaman bir kuş vursam
Kanadım kırılıyor
Ya da ne zaman sen gitsen bunlar oluyor
Bilmiyorum işte
Dönüp gene bir taraftan bahar oluyorum
Aşk olurcasına
Ve yanıyorum
Pul pul kızarırcasına
Peygamber geliyor aklıma
Küllerinin balık oluşu
Saniye vuruyor gözlerim
Üç kere
Sonra durup
Ölüm soluyorum, sormadan halimi susuyorum yine
Cevap Yaz