şimdi yanağım soğuk bir otobüs camında
yine terkediyorum sevdamı şehre
bu kaçıncı terkediş,kaçıncı terkediliş

yine soğuk ve yanlız yollardayım birr yanım yüreğimi ısıtan
varolmadığın halde varoluşun,
bir yanımda yokluğunun derin dipsiz sancısı

şimdi bir başka kent’te bıraktım sevdamı
belki kağıt toplayan biri bulacak
göz ucuyla bakıp değerlimi diye yoklayacak
sonra düşünecek;
eğer çok sevilseydi bırakmazdı sevdasını bu şehir de...

şimdi bir başka bıraktım ruhumu
ruh bedenden ayrılınca ölürsün derler ya
ama ben ölmedim ölemedim..

bedenim bu şehirde dolaşırken
ruhum sevdamı bıraktığım şehirde dolaşıyor
sokaklarını adımlıyor,birlikte oturdugumuz yerde oturuyor
deniz kenarında dolaşıoyor şimdi ruhum
bedenim ruhumdan ayrı yaşamayı becerdide
bir ben beceremedim
başka kentte bıraktığım sevdadan ayrı yaşamayı

yine bu koca şehirde yanlızım
bir yanım eksik,bir yanım noksan
hani ben sana derdim ya’ sen benim diğer yarımsın’ diye
yanılmışım...
meğer sen benim tamımmışsın...
şimdi bir başka şehirde tamamlıyorsun
bir başkasının diğer yarısını

şimdi bir başka kentte ölmeli insan
yada alıp yanlızığını ve kırgınlıklarını
dönüşü olmayan bir bilet alıp gitmeli bu şehirden

şimdi bir başkayız artık...
içimizde öfkenin yarattığı karanlık
gözümüzde hüzün damlaları
ve asla ısınmayacak bir yürekle
bir başka şehirde üşüyorum şimdi....




Bülent BİLGİN