ben öldüm anne
artık bu dunyada olmayacagım
odam,elbiselerim artık ben kokmayacak
artık kimse seni kızdırmayacak anne
beni munzur dağının
nergis kokan ovasında ara artık
her nergisle ben doğacağım topraktan
anne ben yokum artık
mezarıma gelip ağıtlar yakma
ben diye bahçemdeki gülleri kokla
kimseye anlatamadığım
kalemimle şiirlerime döktüğüm beni dinle anne
beni karadenizdeki çam kokularında ara
her bir kozalığın içinde olacagım ben
asi akan fırtına deresiyim bazen
artık kayaları dövecek hırçınlığım
karadeniz gibi
ben öldüm anne
beni güzel hatırlatın herkese
sorarlarsa nasıl biriydi diye
kardelen çiçeği gibiydi benim oğlum dersin
soğuğa inat karın altından filizlenirdi asice
toprağı yararak çıkardı yeryüzüne
şimdi onu toprağın altına verdim de
ama yaramıyacak toprağı çıkmayacak ordan
ama bılıyorum bir gün
bir baska toprakta karı yararak güneşe ulaşacak oglum deRSİN
munuzurdaki nergis tarlalarında
karadenizde çam diplerindeki kozalak artık o
hırçın akan asi nehri
çılgınca kayaları döven karadeniz o artık dersin
beni guzel anlat anne
beni güzel hatırlasınlar

B.BİLGİN