0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2375
Okunma
Yoruldum artık bu şehirden
Uzaklaştım öylece, ne tarafa olduğunu bilmeden
Nereye giderim, ne ederim bilinmez ama
Vicdanım çürümüşken, ’’ kendime ben diyemem. ’’
Çok basitleşti artık aşklar
Deniz kenarları, kahvaltılar...
O kadar sıradanlaştı ki her şey
Aşkım, canım hatta hayatım... hepsi anlamını yitirdi ben de
Bu derece ağırken gönlüm dilime
Susarım sadece...
Aşk da paha biçilir oldu !
Zaman kavramı zamansızlıktan boğuldu.
İyice işledin içime, özümsendin yani özetçe
Dik durup yürümesini bilirdim de...
Kanım çekildi, orda kaldım öylece.
Şimdi kim toparlar beni ?
Kim tekrar bedenime üfler hayat nefesini ?
Sensizlik zaten benim de değildi
Benim olmayan şey ’’ zaten sensizlikti. ’’
BÜYÜKDAĞ Mehmet
5.0
100% (1)
