Göremeyince göz sevdiği yâri
Yel susar, dal susar, gülde har olur
Gül yüzlü cânânın ayrıdır yeri
Dağlar sisli boran, kar efkâr olur


Kalabalıklarda yalnız kalırsın
Eller güler oynar, sen göz olursun
Kâlbin darmadağın, tuz buz olursun
Dağlar bir uçurum, derin yar olur


İki adım gitsen, birden dört olur
Bir yudum su içsen, içe dert olur
Batar çivi gibi, acı sert olur
Hasretin sancısı kor efkâr olur


Can ile cânân her engelden aşar
Dere tepe demez, enginden uçar
Ne zaman gönül yâr derdine düçâr
Gül açan gönülde diken har olur


Seni çok özledim, gel yine bana
Sızladı bak içim, gül yine bana
Canım kurban olsun, cânânım sana
Seni candan seven, bil ki yâr olur


Gülünce yüzünde güller açıyor
Gül yüzün muhabbet, neşe saçıyor
Sen olmayınca, bil, neşem kaçıyor
Geldiğinde mevsim ilkbahar olur


Sensizlik fırtına, bir filizkıran
Yürek bir yanardağ, kül ile duman
Gönül bir kırık saz, çekilmez z/aman
G/ayrı gönül derde giriftar olur


Av’cumun içinde elinin ucu
Değmedi dilime dilinin ucu
Sensizlikle başlar gönül orucu
Yâr gelince ancak, dil iftar olur...



Şaban AKTAŞ
14.01.2013