Mavi gül, kara gece, yeşil umut, ak günler
Mor bohçalarda saklı, güneşin güler yüzü
Kar giyinmiş dağlarda, ağlarken karçiçeği
Tan yeri isyan eder, istemezmiş gündüzü!

Yel estikçe doğudan, hüzünlenir kar gülü
Sürgüne gönderilir, gölgeler yorgun argın
Derler ki; ” sevenlerin, karanlıkmış ödülü”
Hangi gece düşlerle, olmak ister ki dargın

“Maziyi söküp, atmak; cesaret ister derler”
Kim, neden, nasıl silsin, alnında ki yazıyı
“Hislerle hesaplaşmak, basiret ister derler”
Emin koşan ayaklar, görmezlermiş kazıyı

Kısır düşüncelerde; ne aşk yaşar, ne sevgi
Nümayiş yağmur olur, saçılır her taraftan
Ruhu teslim olanın, olmazmış aşkta dengi
Acaba diyen diller, kurtulmazmış Arafdan

“Uğrunda ölürüm ben” diyenlere inanmam
Hakça seven, ölmeden yaşar sevmişse eğer
“Al canımı razıyım”, diyenlere de kanmam
Yaşamak yürek ister, sevgidir gerçek değer

Devasa yangınların, aslı bir parça közmüş
“Söndürmeye nehirler kifayet etmez derler”
Yüreklerde taht kuran, manalı iki sözmüş
“İki sözün yerine, ne dense yetmez derler”

Temel ATA
Hendek-2013