Yıllarca olan talebeliğim büyük bir daire arasında
Bu daire de hislerim ve nefsim arasında
Öyle bir daire ki zaman ilerledikçe küçülen
Sana olan hislerimse seni dinledikçe büyüyen

Ben bu daireyi hep aynı halde korumaya çalıştıkça
Bu daire ki merkeze daha çok yaklaştı
Fark edemedim ki hislerim aniden aklımı aştı
Ah, sen nelere kadîrsin

Daha önce hissetmediğim kalp çarpıntıları
Nutkum tutulurcasına ilk kez hissettiğim bir korku
Kalbin hissetmesin diye bir çırpınış
Başkaları sezmesin diye bir çabalayış
Ağlayarak söylüyorum çünki seviyorum

Bu ne tezatlık böyle ?
insan sevdiğini ağyarak mı söyler ?
Ben söylerim
Tezat olan sadece bu mu ?
Artık benim hayatım tezatvarî bir hal aldı
İnsan nasıl her defasında hayatını biraz daha uzatmak için nefes alır
Gene aynı şekilde ölüme biraz daha yaklaşır
İşte ben de böyle bir tezatlığa misal oldum
Senden uzaklaşmak için girdiğim her sokak
Sana ulaşmamda daha kestirme bir yol oldu


# Devamı . . .