Gençliğine güvenme, o çağları yaşadım.
Bende bir zamanlar, gönüllerde paşaydım

Şimdi bak neredeyim, ibret ile seyreyle
Kayık bile yanaşmaz bu eski iskeleye

Bülbül gibi ötmeyi beceriyor kargalar
Yüzüne güle güle çarpıyor hep dalgalar

Çevirmedin bahçeni, gelen, giden gül yoldu
Sevdayla seyreden de güzel bağından oldu

Bu da böyle bir illet; umut vermek el etmek
Uzak şehirleri seziş, mendillere gel etmek

Fıkralarda kaldı, dala oturup kesmek
Nafile, artık boş, sevdalanıp da esmek

Kimin eli kimbilir, kimin cebinde turlar
Şiir’le yapılıyor, hassas ve derin kurlar

Bakarsın üst perdeden ötüyor bir akbaba
Bu yanda yel bekliyor. Çifçi elinde yaba

Uzaktan bir geveze çırçır böceği gibi
Ötüyor hiç durmadan sanki çağın edibi

Bazan da bir çaylak, katılıyor koroya
Ilık müzik meltemi, dönüşüyor boraya

Üzülürdüm eskiden, şimdi tınmaz olmuşum
Fırat’da yüze yüze artık ben yorulmuşum

Bir ayağım çukurda, zaman eritiyorum
Meshebi genişlere bakıpda gülüyorum

Kapılar aralıydı, şimdi tamamen açık
Hemen şakıyıverdi, bizim kıdemli kaçık

Dumanlı günü hiç, sevmez mi ki kurt
Zaten onun için, özlenen bir ana yurt

Başka vereceğim yok, dua’m size hediye
Ve sonra teker teker, hepinize methiye

Safvet aradım hep, ömrümce ben sevdada
Rüchan saymadım hiç, kendimi bu dünyada

Mümted giden inada, ısrarım da yok artık
Etraf dolmuş, taşıyor çeşit çeşit münafık

Ne-di aldırma boşver, bu dünya sarhoş
Dediklerin hem acı, he mi de mayhoş

Necati Dikmen

Safvet : Arılık, temizlik
Rüchan : Üstünkük, yeğlik
Mümted : Uzayan, sürüp giden
Münafık : Arabozucu, ikiyüzlü

not: Bu açıklamam genç arkadaşlar içindir. USTAlar için değildir, haşa... teettüb ederim.