göz kırpar uzaktan bir yıldız gibi
çağırır yitiklik, ezikliğine
hep geri bırakılmış,geri plânda
o bulunmaz maden, su, toprak
o şeyhlerin,şıhların güdümünde
toprak ağalarının eline bakan
yığınlaşan insan


masal perileri mi var onların
bütün ışıklarını yakacak
yoksa gökleri bile yakan
iştahları kabartan
petrolleri mi?
kimin ateşiyle aydınlanır o yerler?


kimin gövdelerini çiğneyip dikiyorlar kulelerini
bir insan boyu kaç kule eder?
bir hayattan daha mı yüksek
getirileri, kirli dolarların
devrilen ülkeler kadar değil mi
bir çocuk ağlaması
ve sıra sıra öldürülüp dizilen genç insanlar
bir sigara, bir bidon petrol etmez mi ahlar?

tapındıkları yıkılasıcalar!


döndürün patriotları kan ellerinize
haçlı gövdeleriniz kurusun
lehebin elleri gibi
kurumasın dicle, fırat
orada yurt kurmuş insanlar
ay görsünler kıyıda
sanmasınlar sallanan bayraklar beyaz
kan damlıyor ucundan
yok etmeye geliyor yine beyaz adamlar
sizleri evlerinizden!
sayfiye yeri yapmaya büyük kentleri!


kim yürütür bu işgalci çizmeleri ülkende?
utanmadan gelirler
kurtuluş öncesi gibi
tam donanımlı füzeleri, silâhlarıyla
kumandaları ellerinde
ellerini oğuşturur doğu,batı,orta,asya
sanırlar ki seyirlik bir orta oyunu
çiğner batılı askerler
oğullarımızın doğup büyüdüğü
kızlarımızın kilim dokuyup,nakış işlediği
analarımızın ahlarının sardığı
gençlerimizin birnbirine kırdırıldığı
kalbimizin titreyerek çarptığı
o nazenin yerleri


kimin ateşi yanar dağlarda
kimin borusu öter
ey halkım!
kanmayın entellektüel geçinip
insanını görmeyene
bütün evleri sarmadan ateş!


10. 1. 2013 / Nazik Gülünay