sevgilim ağladı ,çocuklar
tozlu yollardan geçmiştik ağlamazdı
elinden ekmeği gitmedi oysa
içimde sevi sıcaklığı vardı hep
üşümezdi avuçlarım
yanaklarında sabah havası
boğaz manzarası gözleri
çatınca kaşlarında dalgaların sesi
bir kış girdi aramıza
don tuttu rüyalarım
ne sabah ne akşamları
görünceye dek gözlerim
erirdi sözlerinde ki asık surat
üşümek arada sarılmak için
biraz umutsuzluk her zaman
bizim evde bir soba vardı
ısınırdık batmadan uykumuz
şimdi uyanırken kaçaklar
sonsuzluk ötesine gidiyorlar
ve sen onlarla gittin
oysa ben biraz üşümüşüz sanmıştım
sen ağlıyorsun ama
sadece sarılalım istiyorum
ama sen ağlıyorsun hala
yanaklarında martı gölgesi var
gözlerin meçhul bir geminin karartısı
nereye gidiyorsun yağmur var akşam üstü
kayboldu gözlerimden
kayboldu
uzaklara
çok uzaklara gitmedi ama
kayboldu gözlerimden

ağlayarak gitti oysa
hatırladım seni
meğer soğan tarlasında yürümüşüz elele
o günde ağlamıştın...

Ümit Berhami / Soğan tarlası