Çınarın dallarına kurduğum salıncağın ipi koptu bir yaz günü
Sıcağına düştüm şehrin
Sırtımda derin bir acı, ellerimde toprak kokusu
Gölge avcısı oldum -yüreğimde bulamama kuşkusu-
Neredeydin daha önceleri
Kimleri kucakladı serinliğin?



Sevgilim!
Yüzümün haritasını ben çizmedim
Zaten beceremem kalem tutmayı
Hep titrer elim
Gördüğün o derin nehir
Akıp duran onlarca yol
Çıkmaz sokağına bağlanmıştır gizemin
Ben bile anlamam kendimi yüzüme baktığımda
Gözlerimi iki derin vadi farzet ya da akarsu
Yanaklarımda gezinir kümülüs bulutları
Kar düşer gövdeme sulu sepken
Sanırsın ki üşümüşümdür acziyetimden
Değil vallahi!



Sevmeye geç kalmışımdır bir gülün dikenini
Yüreğime batmıştır memleketsiz türküler
Bir çocuk şekerini düşürmüştür çamura
Bir baba evladını yitirmiştir
Bir ana ağıt yakıyordur mezarının üstünde
Bülbül susmuştur mevsimini bilmeden
Çemberin dışına çıkan bir çift göz görmüştür olanları
İstemeden.



Hep bu yüzden
Hep bu yüzden!