İntihar sehpasıdır artık akşamlar
Yollarını gözlediğim camlar
Yalnızlık damıtır bana
Ve şimdi bütün söyleyeceklerim
Vasfını yitirmiş kelimelerden müteşekkildir



Her ne çektiysem senden yanadır
Tek gayem senin ülkende
Ölümü yok sayarak ertelemekti sonbaharı kış ı
Artık dinlediğim her türkü
Sömürülmüş duygularıma tercüman
Yani anlayacağın çarmıha gerilmiş sine


Yine akşam
Yine kan çanağı gözlerim
Söylediğim her türkü vurur içimi yüzüme
Sabaha çıkacak tek heves
Bir dal bulup dilek dilemek
Annem söylemişti oysa
Yaprak dökmeyen ağaca güvenme diye
Unutma bundan böyle
Senin de göğünde akbabalar uçar artık



Unutmak belki de daha kolay olurdu
Şu canıma okuyan şiirler olmasa
Ey dilimin ucundaki
Ses ver artık
Ve bari su dökme ardımdan
Yeşermesin ayrılıklar



Ah anne söylemiştin de :yine bu gece rüyamda kurban gördüm dikkat et oğlum diye
Bayrama yormuştum
Şimdi öpsem ellerini affeder misin beni anne
Bir görsen oğlunu
Ellerimi uğurluyorum senden önce
Yağmurdan önce topraktan alıyorum payımı
Kırık bütün pencereleri şehrimin
Şimdi söylenecek sözler kifayetsiz



Keşke hiç bir şey söylemeden anlayabilseydin ah
Artık ne yalan söylemeye bir bahanem
Ne de yüzümde hüznü gizleyecek bir tebessümüm var
Madem bilmiyorsun kaç kez söker yüreğimi yalnızlık


Git artık sabrımı sınama bu kadar
Artık git