küçük bir aynan vardı, arkası resimli
ordan bakardın hayata
arkası yarınlara bırakmak istemezdin
bir gülüşü bir selâmı
vargücünle dalardın içine
yüzün kızarsa da böyle sevgiden
ters binerek te gitsen nasrettin’in eşeğinde
yuları bırakmazdın


sırılsıklam sarhoş aşkta ıslanmaktan
şemsiyesiz dolaşırdın sokaklarda
yollar değildi yürümek istediğin
ayrımına varmadığın ayrıntılar değildi
sokaklarda aradığın
belki sende bilmiyordun
aşk yolunun bunca uzun olduğunu
girdiğin ara sokaklar da çetrefil
her kapının zili farklı çalardı
sesini duymazdı her ses


arkası artist resimli bir aynan vardı
uzun kirpiklerini devirerek bakardı
oradan türkân şoray
bana benzetirdin onu
dudaklarında nasıl da devleşirdi ismim
gökyüzüne yazar,sığdıramazdın
hep o topuzlu, gülümseyen halimle düşünürdün
siyah saçlarım kaplardı düşlerini
bir karanlık ışıktı gecende
duvarlara dokunurdun


tam dönecekken çıkmaz sokağıma
afallatır döndürürdü sesim
o tutuklu, kendinin olmayan duyuş
bütün ateşini elektirik direğine asardın lâmba diye
soluk alıp vermezdi geceler
ürkerdin dönüp bakmaya arkana
arkanda bir sürü kuru yaprak hışırtısı
yıldız yıldız yağan kar
yalnızlaşırdı ruhu
karda kayan çocuğun!


9. 1.2013 / Nazik Gülünay