4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1230
Okunma
Mehmet Erol lisede çok sevdiğim iki erkek arkadaşımdan biridir. Bu şiiri de onun hatıra defterine yazmıştım... :)
Mutluluk rüzgârları esiyorken birinci sınıfta,
Esen rüzgâr duruverdi, niçin ikinci sınıfta?
Her şey gülizar gibi huzur verirken
Mehtabın kaybolduğunu fark ettik bu son sınıfta…
Eller bağlanmış, gözler bakışıyorken;
Tahtaya yazılmış bile “ayrılık vaktidir” diye…
En arkadan bir çığlık: sanki bir siren sesi
Rolleri değişmişler ayrılıkla sınıfımın neşesi.
Olmadı bu yaptığın, durdurun şu zamanı
Lanet olsun yolumuzu ayıran eller,
Lanet olsun ayrılık…
Cevap Yaz