AŞK

Can ellerinden gelmişem, fâni mekânı neylerem
Ol mülke meylim salmışam, ben bu cihanı neylerem.

Dünyaya geldim gitmeye, ilm ile hilme yetmeye
Aşk ile ân seyretmeye, ben în ü ânı neylerem.

Devr-i zamandan doymuşam, kevn ü fesâdı koymuşam
Darü’l-emânı duymuşam, bu sicn-i cânı neylerem.

Hep itibarı atmışam, âşıklığa el katmışam
Ben nefsi dosta satmışam, bu düşmanânı neylerem.

Aşkın şarabın içmişem, dil gülşenine göçmüşem
Ben varlığımdan geçmişem, nam ü nişânı neylerem.

Aşkı tabîbim kılmışam, derdinde derman bulmuşam
Ben lübb-i hikmet bilmişem, Yunaniyânı neylerem.

Enfâs-ı aşkı dârikem, mâl ü menâli târikem
Genc-i nihâne mâlikem, nakd-i revânı neylerem.

Taht-ı tevekkül bulmuşam, mülk-i kanaat almışam
Mahfîce sultan olmuşam, câh-ı âyânı neylerem.

Her ne gelirse yahşidir, zira o dostun bahşıdır
Çün cümle ânın işidir, ben bed-gümânı neylerem.

Olmuş ânınla kalmışam, ayn-ı hayata dalmışam
Kendim bilip kâm almışam, vehm ü hayâli neylerem.

Gerçi zamân-ı devrân ile, pîr etti cismim şan ile
Gönlüm civandır cân ile, pîr ü civânı neylerem.

Ten beslemekten sapmışam, gönlüm sarayın yapmışam
Hurşidem, anda tapmışam, ben ahterânı neylerem.

Yâri bana bes görmüşem, ağyârı dilden sürmüşem
Ünsiyle tenha durmuşam, ben ins ü cânı neylerem.

Dilden dile bin terceman, varken ne söyler bu lisan
Çün cân u dildir hem-zebân, nutk u beyânı neylerem.

Hakkı, cemîi halktan, müstağniyem billâhi ben
Hallâk-ı Âlem var iken, halk-ı zamânı neylerem.

(Erzurumlu İbrahim Hakkı k.s.)


Aşk ( Erzurumlu İbrahim Hakkı k.s’ye nazire )

Aşk aşk deyu düştüm yola bargâhı hanı neylerem
Sıdk edenler vermez mola bağ-u bağbanı neylerem

Gelen göçer iş bu handan hikmeti ararım an’dan
Şekvâcıyım ben bu candan şöhreti şanı neylerem

Nefsi kökünden ezmişem nice illeri gezmişem
Her nefeste aşk sezmişem gülü reyhânı neylerem

Hiçliğe gönül vermişem yoluna canı sermişem
Zannetmeyin ki ermişem kibre destânı neylerem

Mey ile hem dem olmuşam sâki verdikçe almışam
Sırra mazhârı bulmuşam inci mercânı neylerem

Tevekkülüm kaderime rıza vermem kederime
Bıçak atsalar derime aşkta emânı neylerem

Ne gelirse gelir Hak’tan o var etti bizi yoktan
Belâ dedik biz ki çoktan O’nsuz rüçhânı neylerem

Ahdimiz yalnız O’nadır sözümüz aciz senâdır
Mülkü emanet binadır fenâ gümânı neylerem

Aşk lezzetine banmışam bandıkça daha yanmışam
Her hükmüne adanmışam canı canânı neylerem

Düştüm vuslat hasretine kanmam felek kasvetine
Şüphem yoktur nusretine aşkta üryânı neylerem

Terk eyledim kıyl-u kâli ağırdır elbet vebâli
Bulamazsam ol kemâli mülkü devrânı neylerem

Yâr için rüzgâr esmişem ağyârdan ümit kesmişem
Özümü dara asmışam kuldan ihsânı neylerem

Ahvâlim bu lisan ile konuşurum lerzân ile
Anlatamam izan ile kopsa tufanı neylerem

İbrahim Hakkı varımız hem canımız didârımız
Dört kitap iftihârımız haşr-ı cismâni neylerem

Yaradana ayânım var çün dünyadan ziyânım var
Makberî’ce beyânım var zülf-ü cihânı neylerem


_____Makberî