Aklıma Sen gelir;
Yeşil bir rüzgar gibi eser gözlerin
Yüreğimden, çığlar düşürür...
Özlemin, yıkar bentleri
Gözlerimin nehirlerinden süzülür..

Aklıma sen gelir de,
Sevdaya uçan bir biçâre güvercin,
Menzile varamadan vurulur...
Yapraklarına, mahzun bir çiçeğin,
İmkânsızlığın buseleri dokunur...

Aklıma sen gelir de,
Hüzün makamında bestelenir sözlerin,
gönlümün dilinde, söylenir durur...
Asıp kanatlarına vuslatları,
Uçar içimden vefasız kumrular,
Bende kalan, yine hasretin olur...

Aklıma sen gelir de yine,
Umutlarım gezinir
Bakışlarının koylarında
ve Kapatırsın gözlerini ansızın,
Vurgun yer yarınlarım,
Gömülür ummanlara...

Aklıma Sen gelir de yine
Umut arifesin de
Yüzüme şekerler dökülür
Güven verir mazi,
El öptürür hasretin,
Seherin lahzasına
İp çeker uzuvlarım,
Seni özler durur gözlerim
Sen gelir Aklıma...

Fatih EFE
(Hitaf-i)