Kaderden tokatı ilk yediğim an
Daha ben dünyaya yeni gelmiştim
Ormanda doğurmuş ah garib ANAM
Böylece başladı kara kaderim

Anlamadan daha bu neyin nesi
Aldım ağlayarak o ilk nefesi
Kayboldu DURAK’ın yaşam hevesi
Böylece kışladı kara kaderim

Yürüdüm yaş geldi yedi’ye çattı
O bahar evimiz yıkıldı battı
Neyi varsa babam herşeyi sattı
Böylece haşladı kara kaderim

Başım erdirmedin birgün sağlime
Bir ömür ettirdin derde talime
Şiirler yazdırdın garib halime
Böylece tuşladı kara kaderim

Asla düşünmedim veda etmeyi
Yâr’den uzaklara çekip gitmeyi
Bilmiyorum şimdi aceb netmeli ?
Böylece haşladı kara kaderim

Karışmadım FELEK senin işine
Yalansız riyasız düştün peşime
Rastlamadım senin güzel işine
Böylece taşladı kara kaderim

Ferhat gibi deldim durdum dağları
Giydirmedin bana YÂR’len alları
Hep virane koydun yeşil bağları
Ömrümde boşladı kara kaderim

Durak YİĞİT ((BATU_41))
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ

Şiirler yazdırıp azdırdın yaram
Hani nerde benim gözleri karam ?
Anam yok’ki gidip yanına varam
Böylece başladı kara kaderim

Yâr olmadın gittin yaralı kuşa
Getirdin sırtımı doğarken tuşa
Güvenim kalmadı uğraşma boşa
Böylece başladı kara kaderim..DURAK YİĞİT