Yolumu kaybettim garpta.
Ben, oturup ağladım binlerce çocuk,
binlerce el, kan, benlikler harpta
fikirle ecel gelince çocuk...

İslam, gözyaşı ve yağmur...
Gel bir parmak keselim elinden,
Tepeden tırnağa acı... Hakikat ve dur.
kurtul garbın kanlı selinden.

Filistin, Somali, Afganistan...
Suriye’nin elimize bulaşmakta kanı.
Nerede emperyanın sömüremediği vicdan?
Kimin var kardeşine verecek canı?

İslam toprağı, nerede o gül,
Ruhunu çalıp sakladığı diyar?
Kargaların kafese tıktığı bülbül,
Yüksel, artık daralıyor çehreni arayan ufuklar.

Tokyo, Şam, Nevyork, Kudüs...
Selahaddin’ler ne zaman doğacak?
Şii- Sünni müslümanlar küs...
Ne yaptık biz, bu hale Habibim ağlayacak.

Sussun, ırkçılık buruzanı öttüren kargalar.
Silkinme vaktidir garbın tuzlu fikirlerinden.
Sarılın İslam elması sizinle parlar
O bilekler bükülmez Allah’a olan zikirden.

FATİH USLU

sesler serisinin 4. şiiridir...