Saat gecenin derinine vurmadan
Bir damla doldu gözlerime
En acı ve en içten sitemleri savurdu dilim
Ve yine belki tekrardan son damla süzüldü

Saat gecenin birini vurmadan
Kalemim bir şiire daha başladı
Belki okursun bir gün
Son hatıram olur sana
O yüzünü hayal edişim
Son kez adını anışım olur

Uyku yok
Bu yolda kayıp bol
Ama dediği gibi ben başaracağım
Unutmak
Son kez dalışım hayaline
Gözyaşıyla gözüne bakışım
Başaracağım
Saat gecenin körüne varmadan

Ayrılık belki ölüm
Belki kuvvetle zulüm
Başardık ya kolaymış ölüm
Aslında yormuyor da bir şey
Seni düşünmek…
Hakiki o da olmasa
Yüzüm hayalinle neşe bulmasa
Kim bilir bu gece
Ne çekilmez

Sonu düşünmemişsin belli
Ağlamışsın derler doğru belki
Sabahladım ne gelir elden
Güneşle birlikte sabah yeli
Savurur gözlerimdekini
Bu gece ya yazacağım
Kuvvetle de unutacağım seni