Çaycı bir bardak bırakıyor önüme
Nereden gelmiş bu çocuk bu diyara
Şimdi yaşamayı seçip kalıyoruz
Bir köşe başında ölüm düşüyor yadıma

Dilsiz sağır bir dilenci gözlüyor
Fazla sürmeden yaklaşıyor yanımıza
Sıradan hayatlara sıkışıp kalıyoruz
Elini gösteriyor şükrüm düşüyor yadıma

Gözleri bu şehirden daha derin
Yaklaşıp bakıyorum saçlarına
Saç, baş daha da nicesi
Sabit sanki her hissiyle geçmişe

Elleri oynamış yazıyı yazarken belli
Gözlerinde bir damla buğu var sanki
Dönsem arkamı geçmiş baksam gelecek
Yaşanan çokluktan çok acziyet devri

Kentin ışıklı sokaklarından geçmiş
İnsanlar çevirmiş öte yana başlarını
Sonra koşup atmış kendini
Varlıktan çok geleceğini düşünenlerin sokağına

Ve gidiyor sağır dilenci
Bir dost bir tutam sayfa bir de kalem
Gerisi ne var ne yok zihnimde
Zağnos’ta ezan başlıyor, dilenci biraz uzakta
Gözleri minarede, bedeni yokluğun acziyetinde……