“Avuçlarımda taze kan çiçekleri
Beton duvarlara örülüyor vicdan…”


Ağır bir bombardıman
Sis meleklerinde bir cenin
Kalbi büyük insanlık
Kabından taşıyor
Şiddet belası
Hınca/hınç


Sevgi!
Bir kadın eli
Taş ve soğuk bir lahitte
Ruha gömülen acı çiçekleri
Taze bahar güllerinde
Dönüşecek kargaşada
Kavgada…


Sümüklü böcek çocuklar
Bir salyangoz evinde
Işık yakıyor Hansel
Gratel ışıldıyor
Mavi gününde
Dolaşırken…


Berivanı emziriyor
Batı yüklü kadın
Bir tren geçiyor
Acı dolu srenle
Kapıdan
Eşikten…


Kuşlar sessiz
Sokaklar sürgü
Hayata sim işliyor
Gün bakışlı kızlar
Yürekler ağızda
Gözler bomba
Pimi çekilmiş


İnsanlık;
Nöbette kıvranıyor
Yüreğe bulaşan kimin kanı
Elleri kirlenen kim
Taze kalem izinde
Barışı tutuşturan
Çocuklar masum


Direngen yol başları
Bu oyun bitirecek sizi
Sevdayı kirletmek
Acı şırınga damarlara
Kaç orman katli
Kaç kola zehri
Kaç fok ölüsü
Her oyun acı bitmez
Sonunda sevinçte bırakır


Gül yüzlü çocuklara…