Sen tıp oynadıkça
çengelli bir iğneye iğnelendi yirmi dokuz harfle.
bilemediğin/m delik kalbim.........












soluğun nüfus ederken odaya üşüyen sol yanım beynime hücum etmekte
fütursuzca..
kara uyku perdelerini kaldır, cancağızım
bir uçurtma kadar özgür kanat çırpmakta zaman.
gök kubbe gusle zorladı, gençliğimi.
parmaklar yavaşça kırmızıya boyandı
seni bir türlü anlatamayan harflerin katline soyundum
gece üç beş devriyesinde.
noktasında, virgülünde hep sana yordum, şehr-i İstanbul.












Kız kulesi ürkek penceresinden kaldırıp
yine
zorluyor, sensizliğin sessizliğine beni.
her bir güvercin göz pınarlarımdan çorak coğrafyama düşen
damla da boğuluyor..










sen kadar kalabalık ben kadar yalnız dört duvar arasında
söylenecek fazla sözüm yok aslında vefasızlığa
sensizlik hiçliği andırıyorken.
içi boş bir cümleye benziyorum.
kapladığın yerleri boşluk sinsice zapt eylemekte ey yâr
hicran’ın arkamdan yaktığı sahte ağıt
bir mum gibi eriyor.










ve
senaryosunu yazıp, yönettiğin bir oyundu
sonunda sen kazandın
bir cümlelik yeri bile çok gören bu kalp
arkasına dönüp ,
gidiyor beyaz bir kağıtta.
alfabede doğum sancılarını bekleyen sözcükler varken
sen çizik atıyorsun, her karaladığıma
diri diri gömerken beni
cümleler sessiz çığlıklar atmakta
ortalıkta sesli harfler............................................









şimdi;
ben yokluğuna ezberlemeyi beceremeyen yüreğimle
gözyaşlarımı kurutacak göğüs kafesinde şuursuzcayım.
dudaklarını bükerken akrep ve yelkovan.







hadi!
Züleyha’nın kanlı gözyaşıyla uzan mezarıma ey yâr.
üşeyeceksin..
acılarım sana kefil olacak ................................................






hangi suçun cezası olarak beni diri diri katlediyorsun sevgili?





hangi sebebe istinaden hicrana sattın bir çift yüreği?







temize çek kendini hadi!
guslet o ölüm kokan ellerini
ilmekle zeytin karası gözlerini yüreğimin sancıların tam ortasına
kör düğüm yap.
topla beni
polisiye bir romanda
nefesim, nefesine koşarken.
gözlerinin ışığı aydınlatırken her yeri
kapat, tüm ışıkları ıssız damarlarında şehr-i İstanbul.




gramafondan çıkan plak sesi yavaşça
sana geliyor, aç öyküleriyle
sadece dinle,
sevdiğim/n şarkı çalarken radyoda
sana inat,
mesafelere inat
sen uzat, elini cancağızım.
kapat, kirpiklerini usulca
bir çocuk masumiyetinde sokul sen kokan nefesime
kelam , kağıda dökülmüşken sensizliğin raksı bitsin.





hadi!
sözlüye kaldır beni bir lise talebesi gibi
sor,
seni anlattığım yerlerden bilemediklerimi.



sen lâl oldukça
bağışla, cesedimi leş yiyenlere
yaralarım körpeyken deş.
boşluklarını doldur, mürekkebimin en taze yerinden
hadi!
doldur beni cancağızım....................



gordion

07/01/2013