’ Gâlu innê lillâhi ve innê ileyhi râciûn

dediler; Allah için Allah ’ a ait geldik
ve muhakka ki ona döneceğiz ’
( Bakara 156 )

...... B.en E.ni ...


yaprak sarısı düşlerim kırılıyor
peteğin balı ariliğin izbeliği
güçlüde olsam canlı kalmam için
yuva yapıyor asiliğin karanlığı be usta


gül_ay sarısı düşlerim kefenleniyor
can rengi can yanığıyla parçalanırken
geçmişi gelgitlerin gelini kaderin
emanet edilmiş ise,ki öyle öyle ki öyle,
başta taşır canın be usta

vicdanı olmayan eksikliğin üşüyor
suskunluğun merhametine sığınmış
can mürekkebim (n)arı özlem
ki , arkamdan koşarcası
kaybolmuşluğun aynası yansıyor
meczup mecnun mecbur adımların
sevdayı bilmediğim,
kendimi açığa aldığım gün be usta

bozulmuşluğun zorunda mı
gece vardiyaları
söyle kolay mı sarsıntılara ,
uzakların la titremek be usta
yanığı biz kokan ,
ıslak beynimin tellerini
zılgıt çalan yüreğimle yere yatırıyor
kaldırımların beyaz ziftine yaslıyorum be usta


kazanlar kaynıyor
ölümü şah damarımdan yakın hissediyorken ,
cansız at kapımda görünüyor
her liman biz kokuyor
istikamet toprak tapu
vuslata varış diyor be usta


bir de anasız yağmurlardan
bir göz pınarı
bir dil damlası
bir çeşmi siyah
kalemim kağıdım
servetim sermayem
can mürekkebim be usta

sen gene de bana bakma be usta
bir deruni hançer kesiği
sevdanı sunduğun günün
hesabı beyaz kefene
kulu kor mezara
kıyamı mahşere
filizlendiği gün be usta

hey hat ki ,
bir de deruni
sus
sus
yaşatır elif yanım
yarım değil ki bestem
sen alınır ben verilir
teslimiyetin benliği
hürriyetin resitali be usta

dua
dua
ölümün rahlesinde
günahı alınmış
sevap tevbelerin
cehennem rüzğarında
kendi suyunda boğulacak diye
cenneti yudumlarken
aminlerin kabulü olduğu gün be usta

kuşkusuz ;
toprağın bağrında ki su,
gök yüzüyle buluştuğu gün
uyanıp da başımı kaldırdığım ,
eğilip de yüceldiğim gün
topraktan geldik toprağa gideceğiz
diyeceğim usulca be usta


..... En.B.eni ....

Gülay GÖKTÜRK