40
Yorum
27
Beğeni
5,0
Puan
1104
Okunma

Aşk’a
Ne çok yaklaşa bilinir
Ne de ondan uzaklaşmak mümkün
Onun orta da kalması şart
Bu da doyurmuyor ki tüm istemleri
Yan yanabildiğin kadar yan
Şaşkın gönlün seçimine uyunca
Onun aklı zaten bir karış havada
Girdik işte
Adı aşk olan zorlu girdabın içine
Her şeyin elbette bir ilki olacak
Beni hissedince
Kaçışıp da durdu cilveler
Ben kovalamaya başladım başlayalı
Maraton talimlerine başlamak
Zorunlu oldu
Nispetlerinin
Hiç ardı arkası kesilmedi ki
Kaçışıp da durdu
O kıskançlık denilen mendebur meret
Bir telini bile esirgedik
Yere göğe sığdıramadık hep yücelttik de
Ama çöküp gitmişti duygular
Vır vır çıkınca ortaya
O dır dırların azgın takibinde
Tüm sevgi ve saygılar
Çalınarak vuruldu yerlere istenmese de
Emekler kaldı mı boşta
İnanmanın mümkün atı da kalmadı
Kanlar içinde ki yüreklerde
Gurur illeti sarmıştı artık içimizi
Dağlar boyu yükseltti cismini
Haydi bir aş da gel
Boy ve bosunu göster dedi
Ne ileriye
Ne geriye bir adım gidemedik
Nefsini çekti kel başıma
Dön dolaş yont dedi
Dost gönlüyle yaklaşmak
Ne mümkün
İstedi de durmadan istedi de durdu
Fark etmeden tek kalmıştım ortalarda
Meğer körpeymiş hislerim
Şimdi karabasanlar basıp duruyor içimi
Acılar içime boyanırken
Bunalışta kaldı beynim
Sulanıp da dağıldı tüm hücrelerim
Artık toplamak ne mümkün
Yerden sökülmesi imkânsızı
Zira güveni kökten tüketilmişti gönlün…
(04.01.2012) AZAP…
5.0
100% (33)