Aşk aramızda değil ney resitali
Bir birimizi düşünürken yürüyüşümüz orayadır
Yansımasıdır ruhumuzun hayale
Seninle yaşayacağım ilkler tükenmeden ölmek isterim
Aşk kalsın ben giderim

Be hey kirazım
Sevmek istiyorum seni hayat bırakmıyor
Kes diyor,kesiktir diyor tadım
Eritip süzdüğünde yaşamı
Aşk başka bir zamana kalır
Bu yok gibi varların dayatması
Tekrarların ölümü başlar,heycanların,hayretlerin
Bilsem o hangi kapıdır aşk’a açılır
Senide alır giderim

Be hey kirazım
Döşenir yol olur tanıdık
Çözülen yaşamsal şifrelerden tatminkar bir çıkış yok
Ben yokun saldırısıyla can çekişirken
Yaşayasın diye seni kalbime gömdüm
En son ineceğin yerdedir gerçek
Bir neydir bu koca boşluk

Hangi söz tamdır,tamamdır
Hangi ben ne kadar bendir bir birimizden geçerken
Derken,sadece hareketsiz duruşu vardır aşkın
Muhtaç ve mahkum bakışlarımızda

Tutuşan mısralarla yanıyor sesim
Koparıp zaman serpiyorum havaya daralıyor nefesim
Ve yetmiyor serin bir şiir gölgesi
Düş’e düş oluyorum,her yerimden kovuluyorum
Işık sarıyor beni karanlığına

Be hey kirazım
Aşk yaygın karanlık gecelerin beyaz kelebeği
Göz nuru,el emeği
Ya bir halı ya bir kilim,şiir gibi
Aşk ruhtur yani
Ve yoktur dünyamızda bedeni

Yanılacak,yanacak ve yaşadıkça yalnızlaşacak insan
İçimizde kızıl bir gökyüzü boşluğu var
Zehirdir içeriği hayatın karışır soluğuma

Tadımlık yaratılmış,yok ki diğer yarımız,
Ruhumuzda bir tam’ız.
Bu yaban,bu yavan bedenimi hayata bağışladım
Ne sana ne de aşk’a kıyarım.

Ey dilenci diyor hayat
Aradığın aşk yok bende
Bakma artık gözlerime.
Oysa ruhumuza işlenmiş ebedi bir aşk duygusu var
Bekle,bekleyeceksin,
Ve itileceksin oluşacak beklentilerle
Hayatın yetersizliğinden mantık çıkararak
İyi ki inanç ve ölüm varmış diyeceksin
Ve ben hala bekliyor olacağım seni

Var oluş fısıldıyor kulağıma
Bir yer ki ruhların diyarında
Aşk orada yaşanır

VE

EN UZUN KISA

Düştüm firesini hasretin
Abartısız bekliyorun birisini
Merhametli sevgiye nuhtaç bir sevdadır büyüttüğümüz
Biz ki haberdarız yalnızlığımızdan
Aşk ki Allahtır.