Kürsüde
Ses tellerinden, fabrika bacası gibi
Zehir saçan, karabasan
Patavatsız ve tatsız bir adam
Avaz avaz bağırır

O bağırdıkça
Can için can verenler toplanır
Aş için iş bekleyenler coplanır
Kulaklar sağır
Gökyüzü yeryüzünün sırtına ağır
Dünya ağır ağır yol alır
Zaman çalkalanır

Kürsüler
Ağır vebalin altında kalır
İşaret parmaklarının ucunda
Küflenmiş bir kahır
Her bir parmak ucu
Bir diğerinin avucunda
Kulaklar sağır


Kürsüde
Vergisi ödenmemiş otellerde
İthal mezelerle dolan işkembelerin
Hesabı kalır
Hesaplar kabarır, öfkeler ayaklanır
İnsanlık yaralandıkça haysiyet ayıklanır
İşaret parmakları birbirine dolanır
Bataklıklar çoğaldıkça çoğalır
Karabulutlar karabasan gibi
Yayılır memleketimin üzerine
Açıkta kalan aç kalır

Kürsüde
Bir boş teneke
Avaz avaz bağırır
O bağırdıkça tencereler boşalır
O tencereler ki harlı ateşin ocağında
Ne umutlar pişirmiştir eskiden
Umutların dibi tutar, kararır
İçi boş vaatlere ekmek banılır
Kulaklar sağır
Zehir zemberek çilelerin kuytusunda
Saçlar ağarır, mevsimler sararır
Geriye küllerinden doğurulacak
Koskoca bir ülke kalır…

İsmail Boyraz