Sevgilim, Yanaklarından süzülen onlarca gözyaşının hesabını veremem
Saçlarıma düşen her bir akda geçen bu ömrümün cezasını çekemem
Yokluğun da ayaz kış gecelerinde hazin dolu gözyaşlarıma aldırma
Şimdi durup öyle kuytu bir harabede aklıma geldikçe ihanetin gidemem
Sevgilim, Okyanusun derinliklerine gömülmüş bir hazineydin
Bir inci tanesi gibi gözlerimde ışıl ışıl parıldayan
Sarıp sarmaladığım görmesine izin vermediğim kimsenin
Kıskandığım, bakmaya kıyamadığım, sakındığım gözüme çöp battı!
Sevgilim, Bağırsam kimse duymaz sesimi bu dört duvar arasında
Aklıma geldikçe o güzel gözlerinin ardı kesilmez ufkunda
Ellerim kırılsaydı da yazmasaydım bunca şiiri sana
Kör talihimin yüzü bir gün gülseydi de mutlu olsaydım!

Son satırlara gelindiğinde mürekkebi biten bir kalem gibiyim
Soluk bakıyorum hayata
Elimden gelenin hepsi bu
Yalnızca;
Yazmak, yazmak ve yine yazmak...

Tevrat Altun