İnsanoğlu bu bir dediği diğerini tutmuyor
Yalanlarla kurulu bu dünya da yaşanmıyor
Sen ne söylersen söyle kimse dinlemiyor
Herşey olduğuna varıp öyle geçip gidiyor

Bir kuru dua yerine bir ağaç dik
Fidanları büyüsün yeşersin
Aldığın her nefesin hesabını ver
Ver ki hiçbir şey yanlış gitmesin

Öyle kuytu bir sokakta
Elinde kağıda sarılı bir şişeyle
Ömür geçmiyor sen daha iyi bilirsin
Yazdığın çizdiğin söylediğin sözlerin
Ne anlamı var kimse bilmiyor
Konuş konuşabildiğin kadar
Kimse sesini duymuyor

Hep nasihatlerle büyür ya insan
Her zaman büyükler olmuyor
Sevdiğin kadın da o gün gelince
Hiç sevmemiş gibi çekip gidiyor

İşte böyle arkadaş
Hiçbir şey bıraktığın gibi kalmıyor
Hayatın düzeni bu akıp gidiyor
Sen sen ol da unutma
İnsan bu
Ne aşktan
Ne sevgiden
Ne de halinden
Anlıyor...

Tevrat Altun