ALDIRMA GÖNÜL

Bir fincan kahve kadar olsa idi kıymetim
Ellerin sevgisine kalır mıydı minnetim?

Düşseydi denizlere gözünden bir damla yaş
Ay bile sarhoş olur erirdi yavaş yavaş

Ayın kirli yüzünden suya vuran ışıklar
Artık senin yüzünden hep karmakarışıklar

Ayıkla dertlerimi suların üzerinden
Bu karanlık suların sen anlarsın dilinden

Derdimden anlamıyor yakamoz, ay ve yıldız
Bırakıp gidiyorlar hep beni yapayalnız

-Ay şavkını vurdukça sararıp soluyorum
-Sevdanın girdabında çırpınıp duruyorum

...

Gönlümün kandilleri bir kıvılcımla yandı
Ayyaş düşlerim bir bir kapılara dayandı

Nereden bilecektim günahkâr örümcekler
Kaderin ağlarını başıma örecekler

Benim mağlubiyetim alnımda duran terdi
Sana bir söz söylemek ölmekten de beterdi

Bin parçaya bölündü ne düştüyse yüzümden
Her ne düştüyse inan hepsi senin yüzünden

Gözbebeklerin aşkın mermisini taşıyor
Sessizce üzerime kurşunlar yağdırıyor

-Çöllere yürüyorum hep ıssız ve de sensiz
-Bir ölüm yaşıyorum kefensiz ve bedensiz