Ben arsız papatyayım her yerde açan
Kaya da bile biterim toprağa gerek yok açmam için
Meltem estiğinde dahi savrulan
Ama hiçbir zaman yıkılmayan ve ezilmeyen
Ben masum aşkların çiçeğiyim
Fallar bakılır her bir yaprağıma
Bana sorarlar seviyor sevmiyor mu diye
Mutlu ederim ve her seferinde seviyor derim
Ben kırlarda açan papatyayım sadece

Hiçbir zaman gül ağacında tomurcuk olmadım
Bülbülü aşık edip kendime serenatta yaptırmadım
Dikenlerim yok benim batırmadım sevdalı yüreklere
Süslü bir buket olmadım hiçbir zaman
Genç kızların rüyalarını da süslemedim belki
Her bir rengine anlamlar yüklenen
Bir çok rengim olmadı benim
Beyazım gelinlik misali merak etmedim başka renkleri
Ben kırlarda açan papatyayım sadece

Galantor erkekler almadı beni orkide misali
Çok paraya satılmadım ve çok değerli değilim belki
Süslü kadınların kollarında gezmedim hiçbir zaman
Güzel kutularla çiçekçi götürmedi lüks evlere
Pırlantalarla da süslenmedi yapraklarım
Kurutup saklamadılar değerli değilim işte
Kuruyunca çöpe attılar aksine
Ben kırlarda açan papatyayım sadece

Zemheriye inat karları delip açamam asla
Kardelenler gibi inatçı olmadım hiç bu hayatta
Soğuğa dayanmaz narin bedenim ve yüreğim
Kardelen gibi gizlemedim karın altına kendimi
Kış güneşine aldanıp da zamansız hiç açmadım
Bilirim haddimi beklerim bahar güneşini
Ben kırlarda açan papatyayım sadece

Kardelenler gibi inadına yaşamak demesem de
Karlardan başımı çıkarıp açamasam da
Gül gibi aşka dair anlamlar yüklenmeseler de
Kırmızı rengim yok diye sevdalanmadılar belki de
Orkide gibi nadide ve değerli görmeseler de
Çok paraya satılmasam da
Ben gariplerin yüreklerindeki sevdayım sadece
Bir demetinle baharı ve kırları getiririm yüreklerine
Fakirlerin, çıkarsız aşkların sevda çiçeğiyim
Ben kırlarda açan papatyayım sadece

E.Ö.S

28.12.2012