ALEV !..Dediğin de ne ki ?!..

Sen dünyanın merkezisin,
Gönlümü kor gibi yakan !
Yokedici ateşinle !.
Mağma dediğin de ne ki ?!..

En acı bir gerçeğimsin,
Zaman-zaman yüreğimden
Yanardağ olup fışkıran;
Yanardağ dediğin ne ki ?!..

Ben de senin yangınınla
Yanıp,kül oldum bir zaman !..
Lavlar nasıl yakıyorsa doğayı…
Lav dediğin sanki ne ki ?!..

Nekadar yansam,yıkılsam,
Gel,gör dimdik ayaktayım…
Söndü ateşin,alevin…
Alev dediğin de ne ki ?!.

Altüst oldum depreminle !..
Depremlerle yıkılsa da !..
Yeniden kurulur dünya…
Deprem dediğin de ne ki ?!

Acımasız alevinle !..
Bu ömür tükenir sandın…
Yangınlar da söner birgün..
Yangın dediğin de ne ki ?!..

Bin yıl sürse de enkazım !.
Yeryüzüne çıkar elbet…
Batık şehirler misali,
Enkaz dediğin de ne ki ?!..

-ERDEK-16.11.2012
*) ALEV başlıklı şiirimden sonra karalandı..