Kara Gül

Toprağımdaki bereket,Yağmur gibi Damla damla..
Bir eylül gün’ü gelmişti,Dua’lardaki selamla..

Başlangıcı ve bitişi, olmayan bir şiir’di..
Karanlığa inat, iki gözüm gibiydi kara gül..
Birini ay, diğerini güneş bildiğim..
Can gülüşüyle, tüm dertleri sildiğim..

Gözlerinde nem’lendiğim..
Tebessümünde dem’lendiğim..
Muhabbetinde dinlendiğim..
Anlatılamayan, yaşanılandı..

Mesafeler yok olmuştu, gönüldendi bağımız
Hep güzellik doluydu, can’dan dualarımız..

Nasıl cümleler kurmalı şimdi, seni anlatmalara..
Rüzgara dost, dalga dalga saçlarınımı..
simsiyah, inci tanesi kirpiklerinimi..
Yıldız yıldız parlayan gözlerinimi..
Yoksa izlemeye doyamadığım yüreğinimi..

Bilemedim..Bilemedim işte..
Kelimeler çaresiz, kalemim serzenişte..

Kara Gül.. Dua kokan toprakların naz’lı çiçeği..
Rabbimin nimeti, şükrümün eda’sı..
Sen’ki..Sen’ki Ruhumun seda’sı..

Yine, yağmur yağmur yağıyorsun..
Damla damlasın..
Sen güzellik dolusun...
Hep yağmalısın..

Yağ be yağmur, gözlerim gibi damla yüreğime..
Sel’ler olsun gönlüm.. Dua dua gökyüzüne...
ve yağmur ellerime, dökülsün dileklerden..
küçük bir sır işittim, sevdalı meleklerden..
Toprağın kokusunu, sen’de duyuyor musun..
Bilmem uyanık mısın, yoksa uyuyormusun..
Kara Gül Çiçeğisin,söyle biliyormusun..

Gözlerin düşüyor toprağıma
Bak işte, yine sen oluyor herşey..
Herşey yineleniyor, yeniden..
Yeniden şiirler yazmak geliyor..
Geliyor kelimeler ardı sıra..
Duruyorum..
Yazamıyorum, anlatamıyorum sen’i
bulamıyorum bir çaresini..

Sen’ki..

Karanlık gecelerin kandilisin..
Nasılda parlıyorsun yıldız yıldız..
Nasılda işliyorsun ömrümü..
Dua Dua..
Her dua,biraz daha yeşeriyorsun,
nazlı bir bahçenin tek goncası gibisin..
İnatsın..Kötülüklere inat..
Kol kanat geriyorsun iyiliklere..
şefkatsin sen, merhamet, güzel olan tüm niyetlere..
En çok ilkbaharsın..
bulut bulut düşersin gözlerime..
Yağmursun...
Anlatamam Susarım..
Yağmurlar anlatır sen’i..
Gelirsin ve yağarsın, rahmet rahmet..

Sen gelince..

Ne hazan kalır geriye, ne’de kuru yapraklar..
Filiz filiz yeşeriyorsun..
Çiçek çiçek açıyorsun..
Bütün çiçekler kıskanıyor sen’i..
İbret oluyorsun..Nimet oluyor..
Bereket kokuyorsun..

Ben kayboluyorum..
Sen buluyorsun..

simsiyah yaprakların, binlerce renk taşıyor
Sen’i anlamayanlar,bilmem nasıl yaşıyor..

Başlangıcı ve bitişi olmayan, bir şiir’di..
Karanlığa inat, iki gözüm gibiydi kara gül..
Birini ay, diğerini güneş bildiğim..
Can gülüşüyle, tüm dertleri sildiğim..

Gözlerinde nem’lendiğim..
Tebessümünde dem’lendiğim..
Muhabbetinde dinlendiğim..
Anlatılamayan, yaşanılandı..

O’nu anlatmaya yetmese’de kelimeler..

Yaşanmalıydı..

Kara Gül..

Simsiyah gecelerin..

Tek Yıldızı..

Yağmurların güzel kızı..