tek tek kopuyor..
tutunduğum yerlerden köklerim
ne suya,
ne toprağa,
ne de havaya ait değilim
bir yanım suda..
bir yanım toprakta..
bir yanım havada..
boğuluyor muyum, gömülüyor muyum,
yoksa savruluyor muyum delice
anlaşılamaz..
tarif edilemez bir halde
bedenim…
düşünce ve duygularım

bir yaprak kadar aciz,
bir çiy tanesi gibi durgun,
kuru, kupkuru bir ağaç gibi zavallı,
uzayıp giden yollar misali yorgun,
beşe alıp, bire satmaya mecbur
tüccar misali öylesine bezginim ki
kaybettim yeni bir günün getireceği
sürprizlere dair hevesimi

ne umdum..
ne buldum..
topla, çıkar elde var sıfır
karmakarışığım..
dinmiyor içimdeki fırtına
ne mutluyum bugünden
ne de umutluyum yarından

bir kul, bir fani olmak yerine
bir yaprak olmayı dilerdim
alıp götürseydi rüzgarlar beni
bilinmez diyarlara
kim bilir, olur ya
yeniden doğmak olabilirdi nasibim

bir ağaç olsaydım ormanda
kurumuş yapraklardan muzdarip
vursalar baltayı sineme
tek bir vuruşta devrilsem
inlemeden..
sızlamadan..
sonra kağıt olsam ellerde
en duygulu aşk, özlem ve hasretleri yazsalar
göğsümün tam da orta yerine
beklediği haberleri taşısam
sevene..
sevgiliye..

veya bir yol olsaydım
küçük bir derenin kenarından başlayan
dağların sarp yamaçlarından
bilinmez diyarlara uzanan
ne başında, ne de sonunda
ayrılık, özlem ve hasret olmayan
uzadıkça mutluluğu artıran..
tutkuyla sevenleri kavuşturan

ya da bir su damlası olsaydım
dinmez bahar yağmurlarında
düşsem, kavrulan yürekler misali yollara
delice savrulup çağlayarak..
dökülsem dağların yüce doruklarından
gece karanlığına vadilerin
ve sonra..
hayatın sırlarını barındıran
sonsuz derinliklere akan
coşkun nehirlere karışsam

en son toprak olmaktır dileğim
yaprağa yoldaş..
ağaca ana..
suya vatan..
yola ruhunu veren..
yitip giden canlara can katan
dahası..
yeni bir başlangıç için
binlerce sebep yaşatan