/..Tam giderken,dil dedi ki avare...
Yusuf....
affet beni,sana hicran dokudum
Gözlerinde bize ait ,bir ömrü okudum../

Ey can suretim.
Aynada kendini görmek dilersen,
cilalı duvara bakma,sırlı tarafa tutma yüzünü.
Ki ruhunu,çirkinim kelimesi meşul etmesin.
İlla ki ısrar edersen,karşında duran,gözlerine gece çökmüş zalim benim.

Mana aleminden sır ararsan,mehtap güneşe denktir deme.
Söyle bana,
çöldeki yağmurla,denizin ortasındaki fırtına birmidir.

Bu tembih sana...

Sakın ola gerçeği mecaza karıştırma,
yoksa gül bahçesinden diken derersin.
Arif olanı yokla,sana der ki,
Kimse bilmez ama doğrusu şudur,
avuçlarını kanatan güldür aslıda.

Ey ruhumun İsa’sı...
Bir nefesin diriltirdi toprağımı.
Ama sen tenden geçip şah damarıma nakşettin kıyamı.
Dua benim dedin oku adımı.
Bu dünyada imtihan benim...

Şimdi demeki sus konuşma,biz aşkın dudağından içmedik.
Deme bana korkma ölmezsin,Azraili ben tembihledim.
Kahrım sana değil,lakin şeker deyip bana sensizliği hayat kasesinde sundun
Sevinç kandili kırıldı da varlıkta,yokluğa büründüm.

Ey zatında aşka müptela olduğum kişi bana gözyaşı sunma.
Göz kalmadı,önüme koyduğun denizi dolduracak...

...