Sevdiğim, boyumuzdan büyük ayrılıklar yaşadık
Tutunmuşken aşkın sesine,
Lal oldu dilimiz.
Lakin,
Ben seni,kırık bir kalemin ucunda biriktirmek için sevmedim.
Tek istediğim,
Yorgun eylül akşamlarında,
Gözlerinden baharları içmekti


İçimde kor gibi aşkını biriktirirken
Düşler topladım gözbebeklerinden
Ah sevdiğim
Ben bu sevdaya müebbet giymişken
Nefes alışını duymadan nasıl yaşadım.
Sor nasıl yaşadım,
Ruhuma işleyen gözlerini görmeden


Aşkın koridorlarında dilime tesbih yapıyorum adını,
Takır takır dökülüyor sayfalara,satırlar üşüyor
Aklım toz duman,bir serseri kış
Sahipsiz bir ölüm çığlığı
sensiz ölmemek için kalbime aşkını fısıldıyorum.
Hasretin çıkmaz sokaklarında,
Duvarları yumrukluyorum,sen kesiliyor dilim
Baldıran düşüyor avuçlarıma
Sevdiğim...
Sensiz yapamıyorum


Ertelenmiş zamanlardan geliyorum yalınayak
Düşüyorum yaşamaktan
Sana benzeyen şehirler kuruyorum,
kavi,suskun,isyankar
Mutlu sonla bitmeyen masallar dilimde türkü
Gözlerin memleket kokuyor
Ben senden uzaktayken,
Güvercinler kan kusuyor saçlarıma


işte böyle sevdiğim,
Küsmüş çocuklar gibiyim.
Söyle!
Kaç bahar daha sensiz geçecek
Kaç soru cevapsız kalacak hala
Daha kaç yağmurda efkar efkar sen kokacağım,
Kaldırım kuytularında
Adın dilimi kanattıkça çığlık çığlığa sen diye haykıran kalbim,
Kaç defa daha düşecek hasretin kör kuyularına
içimde isyan molaları, kanrevan bir serzeniş
ihanet etmedim ben aşka
Ah sevdiğim
Yalnızlığı,ölümün içine inan ben düşürmedim


Ateşe tutunuyorum acılarımı büyüterek
Sahipsiz kentler doğuruyorum
Sensiz her gece hüzzam bir sabaha doğuyor
Aşkın vuruyor kıyılarıma,
Ben yokluğuna sarılıp gözlerini uyuyorum
yokluğun ölümdür,
ben ölüme alışmaktan korkuyorum


Seni seviyorum
Dokunmadan,kokunu ruhuma içirmeden
Seni seviyorum
Ellerimde güz artığı,
omuzunda hıçkırığımı dindirmeden
Seni seviyorum
Ilık bir meltem gibi sokulamadan koynuna
Seni seviyorum
Seni seviyorum

Seni çok seviyorum