Siyah beyaz hikayeler dinlerdim
Dinlemek için dinlenirdim defalarca
Bir daha anlat Azize Evita’nın aşkını..!
Flu bir kare hatırladığım şimdi
Eskiyen düşler gibi
Silinmesi mecbur/i ve ivedi
Kasırga göçleridir ki;
’Di’ lerden ’miş’lere geç kalmayış

Madam Bovary’in
Bir zamanlar iç gıcıklayan
Solmuş kırmızı şalını buluyorum
Gri kaldırımlara sinmiş baharat kokusu
Gecenin karanlığından bir fiske ayıklığım
Onca
Olanca
Anca
Yürüyorum yollarına
Ve gülüyorum o soruyu cevaplarken
Biz bu hikayenin neresinde olurduk
Ne kadar gri nekadar beyaz hüzmesi
Porta kapılı sarmaşıklı evler
kesmeşeker taşlı bir yokuş
Faytonların kamçı sesleri ve biz

Eskiyen düşler değildi oysa
HADDİNİ AŞMIŞ bir müebbetin
Gereksiz cüretkârca çabalarıydı yontulan
Öyle yontuldu ki sonunda çizgi de bitti.
Karanlığın deldiği
Karanlığın deydiği
Bakir ve başı boş saklayıştı kendini
Hiç bir umurun olmadığı
Kocaman yüreklerin
Metelik diye çöpe gittiği
Sayılmanın ihtimal yokluğunda
Sanrıların belkiler döngüsünde
Ve belki

ve;

Belki de.....

Yine de güzeldi bir noel akşamı
Petersburg’da
Mösyo Pavel’in şaraphanesinde
Tüm siyah beyaz film şeritlerini
Tüm en eskici yüreklerle yazılmış romanları
Ve tüm/den keserek
Son HADDİNİ AŞMIŞ lığıyla kırparak yani
Bembeyaz bir yılın ve tertemiz bir yolun
Şerefine kırmak kadehleri

Yine de güzeldi
Madam Bovary’in Hiç anlaşılamamış hikayesini
Ve,
Evita’nın müzikallere yaraşır aşk söylencesini
Beyaz kanatlarıyla erkenden göçtüğünü
Defalarca dinlemek için
Dinlenmekti defalarca...

Tanyıldız...