Kullar, kulların sırtına hiç durmadan biniyorsa,
Vicdanlardaki hak, adalet susmuş, siniyorsa,
Hep, çaresizler, zayıflar ezilmişlerse sonuçta,
Ne fark eder ki, ezilen, kadın yâda erkek olsa!

“Kulum” diyor, kadına da, erkeğe de ayırmadan!
“Hesap soracağım diyor, hiç kimseyi kayırmadan!”
Kullar, eziyor bir birini, acımadan, durmadan!
Ne fark eder ki, ezilen, kadın yâda erkek olsa!

Allah’ın ayrı tutmadığını, kullar ayırmakta!
Zulme uğrayan zavallılar, bayılıp, ayılmakta!
Zalim zalimi, kötü kötüyü hemen kayırmakta!
Ne fark eder ki, ezilen, kadın yâda erkek olsa!

İnsan insandır, marifet gerçekten insan olmakta…
Sonuçta, kadın- erkek, herkesi ana doğurmakta…
Eşit olan, eşit olduğuna haksızlık yapmakta!
Ne fark eder ki, ezilen, kadın yâda erkek olsa!

Atam derdi “Bu dünyanın üstü varsa altıda var.
Hak, zayi olmaz; hak sahibi, hakkını orda arar!”
Ezilenler, bir gün yüce divanda hakkını sorar!
Ne fark eder ki, ezilen, kadın yâda erkek olsa!

Yükselim derki, marifet bunlardan ibret almakta!
Ezmeden, ezilmeden, insanca, hakça yaşamakta!
Bir yerde insanlık yoktur, orada ezilen varsa!
Ne fark eder ki, ezilen, kadın yâda erkek olsa!

22.12.12 / Mustafa YÜKSEL