Buralardan uzaktaydın, çoktu özlemim!
Sensiz susuzdu yüreğim, kötüydü halim!
Bulutlardan su istedim; "yanıyor" dedim!
Bulutlar seni getirdi, yağmur yüreklim!

Ağaçlar al giydi, allandı; çiçek açacak!
Benim bir çiçeğim yoktu bana kokacak!
Rüzgârdan çiçek istedim, gülüm olacak!
Rüzgârlar seni getirdi, bahar yüreklim!

Dağlardan karlar eridi, sular coşacak!
Vadilerden ırmak geçti, deniz dolacak!
Irmaktan pınar istedim bana akacak…
Irmaklar seni getirdi, pınar yüreklim!

Karabataklar dalgıçtır, derine kaçar.
Martılar onlara nispet, engine uçar.
Denizkızları istedim, bana kol açar…
Denizler seni getirdi, dalga yüreklim!

Ekinler, al başak verdi; yerlere bakar.
Kızılca alevler çöktü, her yeri yakar!
Cennetten huri istedim yüreğe akar...
Huriler seni getirdi, alev yüreklim!

Kelebek, arı değilim; güle konamam!
Sevgisiz yüreğe girip, boşa donamam!
Yürekte sevgi istedim; onsuz olamam!
Bülbüller seni getirdi, sevgi yüreklim!

Şu dünyada elek oldum, unu eledim.
Kimseye nispet yapmadım; kötü demedim!
Tanrıdan melek diledim; melek istedim!
Melekler seni getirdi, melek yüreklim!

Yüksel’ime, Rabbim verdi, hep şükrederim!
Yaratandan kabul oldu, tüm dileklerim…
Daha fazla ne olsun ki; ben ne dilerim?
Allah, seni bana verdi, altın yüreklim!


21.12.2012-- MUSTAFA YÜKSEL