ey meyvesini çürüten ağaç

ey yutkunmalarıma perde olan gece

ben aşkın çilehanesinde

ilmek ilmek dokudum

sen sen diye geçen her anımı

güneşler söndü gözlerimden damlarken sen

ey gözbebeklerime çizilen desen

umudumun çatlaklarından fışkıran güzellik

ey çareyi gölge bilip peşine takıp giden

izlerini silmek için düşlerimi çalı edip ardından çeken

neden sensizliğinde beni hasretin kör duvarında

mihenk taşı ederki, beni azaltıp yalnızlığı çoğaltan zaman

tüm haykırışlarımı avulayan sihirbaz

ey çilemin içinde tomurcuklanan esrarlı naz

ey canım

hey canım

hiç bitmeyen heyacanım

gençliğimin sahibi hürmetli sultanım

işte bir kış gecesinde sana olan ahvalım

arının sıırına eremediği

dolaşsada hiç bir çiçekte göremediği

zamanın boşlukta öremediği

ne ateşsin ki sende yanmayı öğrenmiş su

bir aczin sol yanına kurulan pusu

sen deryasında kaybolan, dilinle vurduğun bu usu

al götürde aşk pazarında deli diye sat

dışımdaki yalanlardan bunalıp içime gizlenen hakikat

bak her anıma beni bulursan bende

içir o badeyi gözlerinden sarhoş et sende



ALİ RIFAT ARKU
22/12/2012
İSTANBUL