24- KASIM- 2012 – CUMARTESİ

Doğduğum zaman için annem;
İncir yapraklarının döküldüğü ay
Diyerek Rumca bir ay ismi derdi.
Yetiştiği ortamın o günkü bilgisiyle.
Karşılığı; kasım mıydı, aralık mıydı?
Günlerden pazartesi, yirmi dördüydü
Çilentiler tutmuştu, akşamüstüydü.
Ve merhaba yaşam dedim ağlayarak.
Aile sevgisine, sıcaklığına sığınarak…

İlk heyecanımdı, O köy okulunun kapısı
Fatma Teyze’min sevinçli gözleri
Kucağına alıp da sıranın üstüne oturttuğu an
Yüzümden taşan ilk sevinç, ilk gurur, ilk utangaçlık
Başöğretmenin babamla görüşüp konuşması
Yaşımın küçük oluşu, okula kayıt olamamam.
Düşlerimin yıkılışı, yaşanan kırılganlık

Okula ilk gidişim, ilk hüviyet cüzdanı
24-Kasım tarihiyle netleşen, doğum günü.
‘Takacak kanat bu kızlara’ derdi ninem
Köylük yerde üç kız çocuğunu da okutması
İçindeki okuma aşkıydı elbette babamın!
O azimli sevdasıydı yüreğinde kökleşen.
Yıllar sonra anladım ki; bir iksirmiş eğitim.
Okul bir güneş gibi aydınlıkmış insana.

Öğretmen ise, en ulu şans, aileden sonra
Ham bir kimliğin, bomboş bir belleğin
İnsanlığa, evrenselliğe olgunlaşması
Vatanına, başak misali dolgunlaşması
Cumhuriyet narıyla toprağına kök salması
1928’de Atatürk’ün başöğretmenliği kabulü
Atatürk’ün 100. Yıl dönümü olan 1981yılı
“24 Kasım- Öğretmenler Günü” kutlanması

Yıl 2012, günlerden cumartesi
Takvimde, “Öğretmenler Günü”
Ve ayni zamanda doğum günüm.
Nasıl yaşanmış; altmış sonbahar, altmış kış
Nasıl taçlanmış, altmış ilkbahar ve altmış yaz
Çocukluğumun güneş tacıydı
Gençliğimin takımyıldızıydı köyüm.
Kıbrıs’ım tarihiyle solmaz gökkuşağı
Nefesim doğam, derenin ninnisi sesim
Barışa şerh koyan türkülerdi hevesim

Ey Güldamlası, Güldamlası
Itır çiçeğim, gül gül kokması
Gülşen’im, Şenderin’im
Yıllar eskitmesin seni; derim!

Gülşen Şenderin