Sensin
ve benim,
yani hayatın küçük dolaplarına gizlenmiş iki çocuk.
- Sen aşka sarılırken, soyut bir hazla,
ben sana sarılıyorum aşk sensin diyerek…
Tanım belirsiz.

- Sen, senin belirsizliğine damlamış aşkı,
- Ben aşka, bulanmış belirsizliği kucakladım.

Bulabilir miyiz dersin, somut bir şeyler?
Çocuğuz ve uykudayız,
Rüyamdan çıkagelirsen ve dersen sev;
Bulursun aşkın tanımını
Ben ise seni…
Uyku tenime değse
Ve ayaklarına kapansaönümde ki sözcükler
Sözcüklerin her çığlığı tınlasa kulak memelerinde,
Senin ve benim bildiğimiz bir tanım olsa aşk…
Aşık bir geceden kalma şiirler koşuşarak,
Her şiir ne söylüyorsa öylesine mest, mutlu, kaygısız,
Dalkavukça sevişmelerden bihaber,
Utangaç öpüşmelerden de…
Kısa sürerek uyandıracak bu rüya elbette,
Ellerimizin birbirimize dokunamadığını anlayarak.
Gözlerinden gözlerim yakalayabilir miydi, bilmem, aynı düşü…
Aslında aşkın aramızda hiç dolaşmadığını anlayarak küsüşebiliriz de…
Önce ikinci bir düş, aynısından dileyerek,
Biraz uzun sürmesini sağlayabilir erken yatmak.

- Karanlığım uzamakta uykusuzca…

Kapımın önünde
Bu defa kokun zil çalmakta
Ve doğruca bana sarılmakta aşk yerine
Ben kokulara aldanıp rüyaları bırakmam
Sahi, nedir aşk?
Aşk, gerçekten sen misin?