Kim sevmiş ki ayrılığı ben de seveyim
Kanlı hançer çekilir bir yerlerden
Yürekler deliniverir
Kefen giyer hatıralar, nasıl diyeyim
Gönlün en güzel yerine gömülüverir.

Hayallerle kurmak varken saatleri
Gözyaşlarına boğmaktır ayrılık bütün zamanları
Nesini seveyim acımışsa hüzün
Vuslat yok diyorsa pencereler daima
Neyime gerek gülümseyen gözler
Neyime gerek temiz hava.

Ne pembeler durur, ne beyazlar
Sonbahar rengidir artık gönlümdeki yazlar
Yapraklara benzer ruhum, sarılara bürünür
Nesini seveyim ayrılığın
Hep yüreğim sızılar
Ardı sıra hep yüreğim sürünür

Böyle sevseydi derim keşke, farklı değil
Bütün beklentileri atmalıydı bir tarafa
Koskoca uçurumlar sermemeliydi her gece önüme
Kıskanmasaydı dünleri yarından
Nesini seveyim ayrılığın
Ayrılığın nesini seveyim

Oysa yaşanırdı vuslat her gece tekrar
Her gece tekrar doğsaydı sıcak sevdalar
Gamzeler ıslanmasaydı
Geceleri gözyaşıyla boyayan ayrılığın
Ben nesini seveyim dostlar
Nesini seveyim.

Aşklar mutluluk için doğar, batardı hani
Hani yıldızlar sevinçle göz kırpardı
Şimdi hüzün damlıyor mehtaplardan
Söyle Allah aşkına
Bulutları ağlatan ayrılığın
Ben nesini seveyim
Nesini seveyim
Nesini

Turgut Uzdu


(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.