Seni düşününce sular kaynardı
Dünyam ısınır, avuçlarım terlerdi
Yükselirdi göğsümde bir garip titreyiş
Gözlerimin ucuna asılırdı
Gülümseyişini bekleyiş.

Seni düşününce kan dururdu damarlarımda
Hayat sen olurdun
Yürek çarpıntılarım sen olurdun...
Saçlarının dağınık hali gülümserdi
Sevda bulurdum, aşkı bulurdun.

Yoksun… Yoksun ya, al yokluğunu koynuna
Yokluğum kadar sev
Bu yol kıvrımsız, bu yol geri dönmez artık
Köprüler yıkıldı, kırıldı kalpler
Bak aşkımızı bilmediğimiz kıyılarda bıraktık.

Ne pembe evim oldu kıyıda, ne bahçesi
Hayalini kurdum hep, içinde yaşadım
Orada gözyaşları olmayacaktı, damlamayacaktı
Hüzün gamzelerinde kelepçelere vurulacak,
Ömür boyu yasaklanacaktı.

Seni düşününce gidişim gelir aklıma, dönmeyişim
Sensiz titremelere mahkûm göğsüm suskun
Ölmek isteyip de ölemeyişim ah, ah…
Senin bana yaptığın var ya, bir bilsen
Bir bilsen cehennem sıcakları kadar günah, günah.

Turgut Uzdu

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.