Merak etmiş zavallı çok da bilmek istemiş
Cin misin peri misin nedir ilham kaynağın?
Kendinden biraz bahset az tanıyayım demiş
Şiirde değil aklı bende kalmış oynağın

Kendimden bahsedecek hiçbir şeyim olmadı
Yaradanım can vermiş kaç yıldır taşıyorum
Ben’i çay bardağına doldurdum da dolmadı
Bunun adı hayatsa say bende yaşıyorum

Dağarcığımda ne var üç beş tane kelime
Yan yana getirip de güya sıralıyorum
Tükenmez dedikleri bir kalemi elime
Tutturdu öğretmenim almış karalıyorum


Kim bilir belki yolcu belki de bir hancıyım
Ne bilene rastladım ne de ben biliyorum
Yolunu yarılamış tembel bir öğrenciyim
Yazdığımdan daha çok inanın siliyorum


Ben ne bir mektepliyim ne de usta bir şair
Şairlik haddime mi bu yolda bir karınca
Yazdıklarım kendimce hepsi kendime dair
Yazarım çalakalem hüzün beni sarınca

Sevmem cilalı lafı tarafı da değilim
Şiir diye okurum yazarına hiç bakmam
Yazarından daha çok öğrenmeye meyilim
Anlarsam hissederim imgeden falan çakmam


Yorumdan da anlamam uğrar selam veririm
İsim önemli değil şiirdir tek amacım
Bir sayfada gülersem bin sayfada eririm
Depreşir yaralarım göğe ulaşır acım

Nokta yanlışı görsem demeye utanırım
Bana bir tek kelime öğretenlere gül’üm
Kendimi yazanların en cahili sanırım
Öğretmeye yönelik her yorumu kabulüm



İnsanları severim saygım herkese sonsuz
Beni ilgilendirmez ne dini ne de ırkı
Ne şiir yazabildim ne yapabildim onsuz
Ahretimden yiyorum yaşım devirdi kırkı