2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1340
Okunma
Ben hastamıyım,
yoksa hasta ruhlumu,
bilemedim
bu yaşa kadar,
insan,
mutluluğu ararken
kimi zaman,
hatta çoğu zaman
hatalara düşer,
daha iyi olur diye
çırpınır ve
çırpındıkça batar,
ruh yaralanmıştır,
yürek kanamış,
gözler boş bakar olmuştur,
sonra uykusuz
geçmiştir geceler,
gözler şiş uyanmıştır
her yeni güne,
ve yine gözler,
umutla ögrenemeden
gülmenin tadını,
gülmeleri maskelenir oldular,
bu tiyatro sahnesinde,
daha güzel olur
beklentisi sarar ruhu,
sen hasta ruhlusun
dendikçe sana,
o ruhla sen
kaynaşırken,
ölümü çok özler
sever olursun...
Metin GÜRSOY/12/12/2012/Soğanlık/Kartal/İST.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz