Güz Güneşi


sen uğraşma ne olur acılarla
üzer beni yaralı gözlerin
mutlulukları seversin sen
ellerini üşüten güz korkutmasın
yakıyorum kederlerini
rüya olsun gördüklerin
akşam kuşları geçiyor dua ile
kendimi unutuyorum seninle
acımı duy
yalnızlık kalbini dolduran melekler
ay ışığından taç yapmış yüzünde
silinmez anılar bıraktığın resimler
üşütmez gözlerimi
mavi denizler engin olsa da
ey çilleri gülden güzel
yüzün dualar kadar sevimli
rast gelir bir ezan sesi
ağlayışların kurşuna dizer yağmurları
körüm ben aynaların karşısında
aklımı sevda haritalarında buldum
yakmadı ateş ibrahim’i
anladım kutsal sözleri
son mektup gibi hüzünlü
üzgün uzaklara yürür gibi
mahçup duyguların sessizlikte
esiyor lodos çığ düşüyor
yıldızlar gülüyor gün ışığına
resim çiziyordu gök düşerken
aldım öptüm seni gözbebeklerinden ...


11.12.2012/beylerbeyi


Mustafa Kaya