Üşüyorum dört duvarlarımla
Vuslattaki yalnızlığımla
Bana gerek iki kelime
Biri sevgiliden merhamet
Diğeri kelime-i şahadet
Kırık kelimelerim sizden artık
Rahat bırakın onları artık
Çıksınlar dilimden kalbimden
Tek aşk satırlarım bak kimden
Gemileri barındırmaz bu liman
Kim demiş içim garip içim aman
Yalanlara bezenmiş cümleleriniz
Birbirinizin üstündeki kibirleriniz
Ve bir gün…
En yukardan düşüp öleceksiniz
Sonunda en güzel fısıltı
Tabutun gıcırtısı
Yorulmaktan yorgun düşüncelerim
Hani nerde o saf, yalın gecelerim
Bana senden gerek akın, akın
Senden bana daha yakın
Sonunu getiremiyorum dizelerin
Meğer ne çok içimdekilerin
Beni yok sayan ne karanlığın varmış
Ne de içimi ısıtacak güneşin kalmış
Vardiyam bitiyor bu dünyadaki
Tayinimi bekliyorum buradan öteki
Bak kalıba sığdırabildiğim kelimelerime
Hayatı sevmeyi beceremedim bu yaşlı halimle