Küçük kız büyüyor yavaş yavaş…
Dertlerde katmer katmer boyunca,
Hamdolsun!...
Hamdolsun!...
İmtihanlar yürekler doyunca…

Ve küçük kız büyüdü artık…
Kocaman oldu.
İmtihanları da kocaman
Hem de hem de koskocaman!...

İşte, gözümü açıp kapayana değin;
Üç haziran olmuş!
Ne zaman olmuş?
Nasıl olmuş?
Olmuş işte!
Ve bir haziran daha geçmiş yutkunduğun…
Bir otuz temmuz geçecek sadece sadece sustuğun…
Yapacak bir şey yok!
Diyeceksin kendi kendine…
Zamanı, akışına bırakmaktan başka çare yok!
Anladım ki hayat;
Binlerce geçmiş saatin arasında anımsanan,
Tadı, heyecanı hala damağında olan;
Üç beş dakikacık mutluluklarmış…
Ki o üç beş dakikacıklar için üç beş ay,
Hatta yeri geldiğinde üç beş yıl çırpındığın…

İşte hayat!
İşte hayat!
Acısıyla, tatlısıyla…

Bazan hasretine kandığım,
Bazan için için yandığım,
Hep gelecek diye sandığım…
Acısıyla tatlısıyla hayat…

Artık artık küçük kız gerçekten büyüdü
Ve o küçük kızı ağlattılar…
Artık o sadece ağlıyor…
Ağladıkça yürekleri dağlıyor…