ey beynimin çeperinde dans eden duygu
şakaklarımdaki depremin sebebi sensin
bölünüyorsa geceler boyu içime sinmeyen uyku
tavanı arşınlayan şu bakışlarıma tek nedensin

susta lalesin, sözde beyaz bir zambak
ister kendinde kaybol, istersen bir de bana bak
ya küllendir kendinle, ya da durma yak
zaten sen benim içimde sürekli tütensin

su gibisin duru, arı ve üşüyünce pelerinli beyazlık
kimi yerde ne çoksun, oysa benim payım azlık
geceden bir hançeri sol yanıma indiren vurdumduymazlık
sen ki şimal tayfıyla yıkanmış esmer bir tensin

isminden naralarla kurulur içime her şehir
dönüp dolaşıp gözbebeklerimden geçen nehir
bal senden almazsa efsununu kesilir zehir
yaklaştıkça huzur-u sevi’ne çekip gidensin

ne desin bu hale düşmüş, kanadı kırık kuş
kimyası bozuk alimin rüyasındaki buluş
çölü vaha kılıp, beni mecnun eden susuş
ne diyebilirim ben daha sana içimdeki cümle boşluğu silensin



ALİ RIFAT ARKU
09/12/2012
İSTANBUL