Tarzan ve Ceyn

Tanıdığım bir ağaç vardı
adamdı
meşe

o göğe
bakardı gök ona

şimdi onu şen şakrak kuşları da terketmiş
duyduğuma göre

yoktu denize sahili bile
s/arardı her bir dalıyla
sarmalardı

gölge nerde

yine de yaşardı bildiğince
vatansız yurtsuz

esip gürlediğime bakma

bir üflemelik kuş tüyüyüm
kırdığından beri kanadı/mı
uçuşuyorum senin havanda

biz seninle
en çok sevdik ayrılığı
hüzün tebessüm olurdu yüzümüzde
ve biz ağaçlardan ormanlar yapardık
kuşlar da olsun diye
oynardık tarzancılık

ben Ceyn sen tarzan

her defasında koparırdın incir yapraklarından ipini
kapanır düşerdin saçlarıma
şimdi saçlarım sıfır numara

bakma esip gürlediğime
saçlarım kadar kadınım

sen bir yana ben bir yana
yan yana çekilmiş s/ararmış sanal
eski bir fotoğrafta

sen beni aramışsın
ben de seni
tarzanca bağır bana

hangi kapıyı aralarsan arala
içine rüzgârla birlikte yalnızlığım dolacak
esip gürlediğime bakma

Sam y/eliyim
bir üflemelik rüzgârım sana

Yüksel Nimet Apel

9/Aralık/2012/Pazar/Bodrum